Anioł i Człowiek

 Jak szarfa

jak ogień
połyskuje
tuż za nami
światłość
wiekuista
pozbawiona
ska­zy mej
idę ku niej
oddając
wszystko
co ważne
rzeczy moje
anioł da­je mi
napełnione
nadzieją
swe­go Pana
przepraszając
mnie i innych
ludzi wiernych
wszystkich
uwięzionych
tam razem
ze mną
znaj­dując 
szczęście
w Edenie
wiecznym.