Syntezyci

  Jest nas wielu,

ta­kich samych,
łączy­my się w pary,
dos­ko­nałe liczebnie.
Gdy pot­rze­ba nas więcej,
jes­teśmy co­raz lepsi
w wyt­warza­niu fuzji,
naszych na­gich ciał.
Zmecha­nizo­wani technologią,
pniemy się ku górze,
szczy­tując obficie,
we wszys­tkich kierunkach.
Gdziekol­wiek pójdziemy,
będziemy tam razem,
nierozłączni jak pierwiastki,
te­go sa­mego atomu.
Miłości nie zaznamy,
bo uczuć nie mamy,
lecz wyt­rwa­my razem,
by tworzyć historie.
Potężne­go państwa,
które się rozrasta,
dzięki naszej woli
i niezwykłej płodności