Czasami...

   Cza­sami myślę,

że jes­tem dziwny,
tak nienaturalny
i poz­ba­wiony życia.

Chciałbym to cofnąć,
te chwi­le w nicości,
dające poczu­cie radości,
mi­mo mo­jej ułomności.

Cza­sami nie wiem czemu,
ale jes­tem ta­ki jak inni,
dając upust emocją,
nękające ob­licze Śmierci.

Chciałbym wte­dy urosnąć
w siłę do dal­sze­go życia,
na­dając so­bie no­we imię,
od­dając kres samotności.