Za__ista

 Nie płacz gdy mnie nie ma,

ot­rzyj łzy mym słowem,
bo mi­mo, że da­leko ser­ce me,
ty in­spi­rujesz mnie na­dal,
dając mi nadzieje na przyszłość,
swym aniel­skim głosem.

Bo jes­teś wręcz za__is­ta.

Nie znajdę lep­szej od ciebie,
nie znajdę, bo gdzieżby 
zna­leźć skarb z marzeń sen­nych
tak de­likat­ny jak opłatek róży
i tak sil­ny jak grzmot błys­ka­wicy,
który bym wychwa­lał pod niebiosa.

Bo jes­teś wręcz za__is­ta.

Cze­kać, aż cię uj­rzę,
tor­tu­ra nieziem­ska,
ocze­kiwać uścis­ku rąk,
przy­tule­nia i po­całun­ku,
to codzien­na ob­sesja,
dla moich zmysłów.

Bo jes­teś wręcz za__is­ta.

Gdziekol­wiek byś była,
ja bym i tak cię od­na­lazł,
bez względu na koszta,
bez względu na wszys­tko,
klękając przed tobą,
jak przed damą złotą.

Bo jes­teś wręcz za__is­ta.