Anegdota

 Nie pot­rze­buje Nieba by czuć się dobrze.

Nie pot­rze­buje Piekła by żałować.
Nie pot­rze­buje człowieka by kochać.
Nie pot­rze­buje święte­go by leczyć.
Nie pot­rze­buje diabła by gnębić.
Nie pot­rze­buje Bo­ga by żyć.

Pot­rze­buje suk­ce­su by się cieszyć.
Pot­rze­buje po­rażki by płakać.
Pot­rze­buje mo­tywac­ji by pracować.
Pot­rze­buje ido­la by się kreować.
Pot­rze­buje prześla­dow­cy by czuć niepokój.
Pot­rze­buje miłości by być sobą. 

 Deszcz pa­da na ulicy

ja stoję tam mokry
cze­kając na świt dobry
w pochmur­ne dni i noce
marze by przez­wy­ciężać słabości.
Har­tu­je ciało i umysł
by nig­dy nie doświad­czyć niezadowolenia
z włas­nych zdolności.
Jes­tem gotów na wszystko
ale los nic mi nie przynosi
god­ne­go mo­jej uwagi.
Pow­stanę kiedy padnę
z błota się otrząsnę
i da­lej będę szlifował
nie tyl­ko swo­je umiejętności
ale też wy­bujałe ego. 

 Praw­da jest ta­ka, że...

Uczu­cia kierują kobietami.
Uczu­cia są niczym,
bo ko­biety je wykorzystują.

Ko­biety kierują mężczyznami.
Ko­biety są niczym,
bo mężczyźni je wykorzystują.

Mężczyźni kierują światem.
Mężczyźni są niczym,
bo świat ich wykorzystuje.

Świat kieru­je życiem.
Świat jest niczym,
bo życie go wykorzystuje.

Życie kieru­je ludźmi.
Życie jest niczym,
bo ludzie je wykorzystują.

Ludzie kierują nami.
Ludzie są niczym,
bo my ich wykorzystujemy.

My kieru­jemy kimś.
My jes­teśmy niczym,
bo ktoś nas wykorzystuje

 Obudziłeś się dziś ra­no z ok­ropnym bólem głowy,

nic nie pa­miętałeś z wczo­raj­szej nocy,
ja­kiś fa­cet przy­niósł ci śniada­nie do łóżka,
za­pytałeś go, jak się tu znalazłeś,
ten się zaśmiał, mówiąc ci kochanie.

Spraw­dziłeś swo­ja komórkę i oka­zało się że pisałeś,
do swo­jej dziew­czy­ny, że się z te­go wyleczysz,
zro­zumiałeś nag­le wte­dy, że znów się nie udało.

Ko­lej­ny raz dałeś dupy... 

   Przeg­rał w szachy.

A jed­nak wygrał,
bo oca­lił wszys­tkie pionki
i żaden nie zos­tał zbity.

Py­tacie dlaczego?

Ry­zykując włas­ne życie,
uderzył w prze­ciw­ni­ka krzesłem,
za­miast na­rażać swą armie.

Ideal­ny kan­dy­dat na przywódce..

 Tęcza, piękno, miłość, szczęście,

dob­ro, ra­dość, uczci­wość, honor.

Uk­radłem to wszys­tko, ciesząc się z łupu,
wróciłem do do­mu, by się te­mu przyjrzeć.

Zjadłem coś na szyb­ko i uj­rzałem zdobycz,
na­tychmiast po­tem, zwróciłem wszystko.

 Stworzyłem dzieło sztuki,

ty po­wie­działeś, że ładne,
ja po­wie­działem, że zro­bię lepsze.

Stworzyłem ko­lej­ne dzieło sztuki,
ty po­wie­działeś, że świetne,
ja po­wie­działem, że zro­bię lepsze

Stworzyłem trze­cie dzieło sztuki,
ty po­wie­działeś, że piękne,
ja po­wie­działem, że zro­bię lepsze.

Stworzyłem os­tatnie dzieło sztuki,
ty po­wie­działeś, że przecudowne,
ja po­wie­działem, że zro­bię lepsze.

Z og­romnym zdzi­wieniem za­pytałeś mnie czy żartuje,
a ja za­dowo­lony, padłem z wy­cieńcze­nia na ziemie,
od­po­wiadając: Tak!